រឿងខ្លាចាញ់ប្រាជ្ញាគីង្គក់និងអណ្ដើក

ដំនើររឿង

មាន សត្វ ខ្លា មួយ ដើរ ស្វែង រក ស៊ី តាម ទម្លាប់ វា លុះ ដើរ ទៅ ប្រទះ នឹង សត្វ គីង្គក់ មួយ កំពុង លោត ផ្លោតៗ ក៏ ស្រែក សួរ ទៅ ថា <> ។ គីង្គក់ តប ថា <> ។ ខ្លា ថា <> ។ គីង្គក់ តប ថា យើង ក៏ ដើរ រក ស៊ី ដូច បង ឯង ដែរ >> ។ ខ្លា ថា <>។ គីង្គក់ ក៏ អួត អា ត្មា ប្រាថ្នា ខ្លា កោត ខ្លាច ថា <> ។ ខ្លា ថា << បើ បង ឯង ពូកែ ដូច សំដី ថា នេះ យើង លោត ប្រឡង គ្នា ពិ ត្រើយ ព្រែក ម្ខាង ទៅ ត្រើយ ម្ខាង មើល, បើ បង ឯង លោត ឆ្លង ដល់ យើង ជឿ ថា ពូកែ មែន ។ គីង្គក់ ជា សត្វ មាន ប្រាជ្ញា គិត ឃើញ ថា <> ទើប គីង្គក់ តប ទៅ ថា <> ។ ខ្លា ជា សត្វ ឆោត មិន អាច គិត ដឹង គំនិត គីង្គក់ វា នឹង ខាំ កន្ទុយ ខ្លួន នោះ សោះ, ឯ ខ្លួន ទៀត ក៏ មិន បាន គិត ឃើញ ពី របៀប ខ្លួន ដែល រៀប នឹង លោត ទៅ នោះ ធ្វើ កិរិយា យ៉ាង ណាៗ ដែរ ក៏ ព្រម សន្យា ទៅ ឈរ នៅ ពី មុខ គីង្គក់ ។ ឯ គីង្គក់ កាល ខ្លា មក ឈរ ពី មុខ ឃើញ ពេល ល្អ ហើយ ក៏ ប្រាប់ ថា <> ។ រី ឯ ខ្លា រវល់ តែ ប្រុង ត្រចៀក ស្ដាប់ ចោល ឯ កន្ទុយ នោះ ទៅ ត្រង់ ពី មុខ គីង្គក់ៗ ស្រែក ថាហ៍ ! ហើយ ខាំ កន្ទុយ ជាប់ ។ ខ្លា លោត ផ្លោត ទៅ ភ្លាម ដល់ ត្រើយ ម្ខាង មួយ រំពេច។អំណាច កន្ទុយ ខ្លា វាត់ ទៅ មុខ នោះ ដោយ ទាំង គីង្គក់ ទៅ ផង ដូច ជា ដុំ ដី ដែល គេ ចោល នឹង ឈើ ដង្ហក់ ធ្លាក់ ហួស ទៅ មុខ ខ្លា ស្ទើរ តែ នឹង ស្លាប់ ។ ខ្លា ក៏ មិន អាច ដឹង បាន ប្រែ ប្រាណ ទៅ ខាង ក្រោយ វិញ ស្រែក ហៅ ថា <> ។ គីង្គក់ ឆ្លើយ <> ។ ខ្លា ឮ គីង្គក់ ឆ្លើយ ពី មុខ ដូច្នោះ ក៏ ថា <> ។ គីង្គក់ ព្រម ក៏ តប វិញ ថា បង ទៅ ចាប់ សត្វ ចុះ បាន សត្វ ប៉ុន្មានៗ មក ជួប គ្នា នៅ កន្លែង នេះ យើង នឹង រើ សាច់ នោះ ល្បង គ្នា មើល តើ អ្នក ណា ច្រើន ជាង ? >> ។ ខ្លា ព្រម ក៏ ចេញ ទៅ រក ចាប់ សត្វ ផ្សេងៗ បាន ច្រើន ។

ឯ គីង្គក់ ក្រោយ ខ្លា ចេញ ទៅ នោះ ខំ សង្វាត លោត ទៅ មិន ដឹង នឹង ទៅ ចាប់ សត្វ ណា បាន ទេ ព្រោះ ធ្លាប់ តែ ចាប់ ជន្លេន នឹង ស្រមោច សង្អារ, លោត បន្តិច ទៅ ឃើញ មាន ធ្យូង មួយ ដុំ ប៉ុន គ្រាប់ សណ្ដែក ក៏ លេប ធ្យូង នោះ ចូល ទៅ, លោត បន្តិច ទៅ ទៀត ឃើញ ឆ្អឹង ត្រី ស្លាត មួយ តូច នៅ កណ្ដាល ផ្លូវ លេប ថែម ទៅ ទៀត លោត បន្តិច ទៅ ទៀត ឃើញ គ្រាប់ អង្រ្កេម អង្ក្រម មួយ ក៏ លេប ទៅ ទៀត, បាន ជា ៣ មុខ ល្មម តែ ពេញ នោះ រួច ក៏ ត្រឡប់ វិល មក ចាំ ខ្លា ខាង ទី ដដែល វិញ ។

ឯ ខ្លា កាល បើ ស្វែង រក សត្វ បាន សព្វ គ្រប់ ហើយ ក៏ ត្រឡប់ មក ឯ កន្លែង ដើម តាម សន្យា, លុះ មក ដល់ ឃើញ គីង្គក់ អង្គុយ ចាំ ច្រប៉ុក ប៉ុក ក៏ សួរ ថា << យើ ! បង មាំងកាយេ មក ដល់ ហើយ ហះ " គីង្គក់ តប ថា << យើង មក ចាំ ឯង យូរ ណាស់ ហើយ, មើល៍ ! បង ខ្លា ឯង បាន ប៉ុន្មាន មុខ ? បង ឯង រើ ចេញ មក មើល ! យើង នឹង កត់ ត្រា " ។ ខ្លា រើស សាច់ នានា ជា ច្រើន មុខ ប្រាប់ គីង្គក់, រើស ចេញ អស់ ទើប ប្រាប់ ថា <> ។ គីង្គក់ រើ ចំណែក របស់ ខ្លួន វិញ ឲ្យ ខ្លា មើល ម្ដង ។

ទី ១ រើ បញ្ចេញ ធ្យូង មក មុន ។ ខ្លា សួរ ថា <> ។ គីង្គក់ ថា : ហ្នឹង គេហៅ ថា គាស រម៉ុយ ” ខ្លា ស្ដាប់ មិន បាន អង្វរ ថា កុំ និយាយ បាលី បាគូ បង ! សូម ប្រាប់ ជា សម្រាយ មក ចុះ ។ គីង្គក់ ប្រាប់ ថា <> ។ ខ្លា ក៏ កោត ថា <> ។

ទី ២ រើ ឆ្អឹង ត្រី ស្លាត ចេញ មក ទៀត ។ ខ្លា សួរ ថា << សត្វ អី សស្គុះ ដូច្នេះ បង ? គីង្គក់ ប្រាប់ ថា <> ។ ខ្លា ថា <> ។ គីង្គក់ ថា <> ។ ខ្លា រឹត តែ កោត ថា <> ។ គីង្គក់ ថា <> ។

ទី ៣ រើ ទម្លាក់ គ្រាប់ អង្រ្កេម អង្រ្កម ចេញ មក ។ ខ្លា សួរ ថា << សត្វ អ្វី ក្រហម ផង ខ្មៅ ផង ដូច្នេះ ? ។ គីង្គក់ តប ថា <> ។ ខ្លា ថា <> គីង្គក់ តប ថា << ហ្នឹង ហើយ គេ ហៅ ថា <> ។

ខ្លា ឮ ថា ភ្នែក របស់ ខ្លួន ក៏ ស្ទុះ រត់ ភ្លាម មិន ហ៊ាន នៅ ។ គីង្គក់ ស្រែក ថា <> ។ ខ្លា រឹត ភ័យ ខ្លាំង ឡើង ទៀត ចេះ តែ រត់ ទៅ។គីង្គក់ ខំ ដេញ តាម ពី ក្រោយ, លុះ ឆ្ងាយ បន្តិច ទៅ ស្រាប់ តែ ប្រទះ នឹង អណ្ដើកៗ សួរ ថា <> គីង្គក់ ថា << បង ជា បុរិល ! ខ្ញុំ ដេញ តាម ខ្លា វា រត់ ទៅ មិញៗ បង ប្រទះ ដែរ ឬ ? ។ អណ្ដើក ថា <> ។ គីង្គក់ និង អណ្ដើក ក៏ នាំ គ្នា តាម, ដើរ បន្តិច ទៅ ឃើញ ខ្លា សម្ងំ ពួន លើ គុម្ព ឫស្សី ។

អណ្ដើក ឃើញ ស្រែក ប្រាប់ ទៅ គីង្គក់ ថា <> ។ គីង្គក់ ថា <> ។ គីង្គក់ ខំ ឡើង តាម វល្ល៍ និង មែក ឈើ ទៅ បាន ពាក់ កណ្ដាល គុម្ព ឫស្សី ស្រាប់ តែ របូត ដៃ ធ្លាក់ មក ដី ឮ សូរ ប្រោក ។ អណ្ដើក ថា <> ។ គីង្គក់ ថា <> ។ ខ្លា ឮ ដូច្នោះ ស្ទុះ លោត ចុះ រត់ ទៅ ទៀត ទៅ ឃើញ ដើម ឈើ មួយ ដើម ធំ ក៏ ត្រេកអរ ខំ ឡើង ទៅ នៅ សម្ងំ មិន ឲ្យ សត្វ ទាំង ពីរ ដឹង ។ ឯ គីង្គក់ និង អណ្ដើក ខំ តាម ដាន ទៅ បាត់ ដាន ត្រង់ ដើម ឈើ នោះ មើល លើ ឃើញ ឯ ខ្លា ពួន ក្រាប នៅ លើ មែក ឈើ គ្រមាមៗ ទើប ស្រែក ប្រាប់ គ្នា ថា <> ។ គីង្គក់ ប្រាប់ ថា <> ។ គីង្គក់ ខំ ប្រវេ ប្រវា ឡើង ទៅ ជិត ប្រគាប មែក ឈើ ស្រាប់ តែ សម្បក ឈើ របេះ ធ្លាក់ ចុះ មក ដោយ ទាំង ខ្លួន វា មក ដល់ ដី ។ អណ្ដើក ឃើញ សួរ ថា <> ។ គីង្គក់ ថា <> ។ អណ្ដើក បោល ទង្គិច គល់ ឈើ នោះ ឮ សូរ ប៉ូកៗ រួច គីង្គក់ ធ្វើ បញ្ចេញ សម្លេង ឮ តែ ក្រតៗ ហើយ ស្រែក បន្ទរ ទៀត ថា <> ។ ខ្លា ឮ ថា វារលំ ទទួល ក្រឡេក មើល ទៅ លើ ឃើញ ពពក រសាត់ លឿន ស្លៅ ស្មាន ថា រលំ មែន ក៏ ស្ទុះ រត់ ចុះ ទៅ ទៀត ។ សត្វ ទាំង ពីរ ចេះ តែ ដេញ តាម ទៅ ។

ឯ ខ្លា រត់ កាន់ តែ ឆ្ងាយ បាន ប្រទះ នឹង តា ចាស់ ម្នាក់ ធ្វើ ជាង ដែក ខ្លា ចូល ទៅ សំពះ តា ចាស់ នោះ ថា <> ។ តា ចាស់ តប ទៅ នឹង ខ្លា ថា <> ។ យូរ បន្តិច ឃើញ អណ្ដើក ទៅ ដល់ មុន ។ ខ្លា ប្រាប់ តា ចាស់ ថា << អុញ ហ្ន មក ទៀត ហើយ តា " ។ តា ចាស់ ថា << មិន អី ទេ បើ ខ្លាច ណាស់ ត្រូវ ខំ សប់ ខ្លាំងៗ ទៅ " ។ ខ្លា រឹត តែ សប់ ខ្លាំង ឡើងៗ ។ តា ចាស់ ចាប់ អណ្ដើក នោះ បាន យក ទ្រាប់ គូថ អង្គុយ ហើយ ថា <> ។ បន្តិច ឃើញ គីង្គក់ ទៅ ដល់ ទៀត ខ្លា ថា <> ។ តា ចាស់ ប្រាប់ ថា << បើ ឯង ខ្លាច ណាស់ ត្រូវ យក ខ្សែ ចង ស្នប់ ផ្ទាប់ នឹង ចង្កេះ ទៅ ។ ខ្លា ធ្វើ តាម ។ ឯ តា ចាស់ នោះ គាត់ ស្លៀក ខោ ជើង ធំៗ ពេក អង្គុយ លើ អណ្ដើក កំពុង តែ ពើត រូស កោស កាំបិត ភ្លេច គិត ឯ ប្រដាប់ របស់ ខ្លួន ខាង ក្រោម ធ្លាក់ ស្តោក នៅ កណ្ដាល វាល ។ គីង្គក់ ក្រឡេក ឃើញ ប្រាប់ ទៅ អណ្ដើក ថា << បង ជាបុរិល ឯង មើល ខាង ក្រោម ។ អណ្ដើក ក្រឡេក ទៅ ឃើញ ប្រដាប់ តា ចាស់ នោះ ទាំងអស់ ក៏ មាន ចិត្ត អរ ព្រួច ហើយ អើត ក្បាល ចូល ទៅ ក្នុង ជើង ខោ ខាំ គ្រិប ដោយ ចង្កូម ដាច់ ត្រឹម គល់ ទៅ ទាំងអស់ ។ តា ចាស់ ដួល បះ ជើង ច្រោង ។ គីង្គក់ ស្រែក ថា <> ។ ខ្លា ឃើញ តា ចាស់ ដួល ក៏ ស្ទុះ រត់ ទៅ ដោយ ទាំង ស្នប់ នោះ ទៅ ផង ។ គីង្គក់ ដេញ តាម ទៅ ដល់ ជិត មាត់ ស្ទឹង មួយ មាន ទឹក ជ្រៅ គីង្គក់ ស្រែក ឲ្យ អណ្ដើក ថា <> ។ ខ្លា ឮ ក៏ លោត ទៅ ក្នុង ទឹកៗ ចូល ក្នុង ស្នប់, ទឹក ហូរ ខ្លាំង ក៏ នាំ ខ្លា លិច ស្លាប់ ទៅ ។
ផ្ចាញ់ កម្លាំង កាយ ដោយ កម្លាំង ប្រាជ្ញា

ផ្ចាញ់ មនុស្ស ក្លៀវក្លា ដោយ ការ អង់អាច