ដំនើររឿង
មាន រឿង មួយ ដំណាល ថា : កាល នោះ មាន ព្រៃ មួយ ធំ មាន ខ្លា សាហាវ តែង ខាំ មនុស្ស ជា ច្រើន នឹង ចូល ទៅ រក បោច ផ្ដៅ វល្ល៍ ពុំ បាន ។ គ្រា ដែល តា ចន្ទ គាត់ ចូល ទៅ បោច វល្ល៍ ក្នុង ព្រៃ នោះ ខ្លា វា លប ចេញ ពី ក្នុង ព្រៃ ប៉ង នឹង ខាំ តា ចន្ទ ដែល ចូល ទៅ បោច វល្ល៍ ។ តា ចន្ទ ឃើញ វា មុន ហើយ គាត់ រក ពិទ្ធោ ថា :
«ឱ ! ពុទ្ធោ ៗ អើយ ! ឆ្នាំ នេះ ឆ្នាំ ខាល ទឹក បែក ពាស វាល ស្លាប់ ខ្លា ដំរី ស្លាប់ អស់ បក្សា ម្រឹគា បក្សី ស្លាប់ ខ្លា ដំរី គ្មាន គង់ តូច មួយ ។ ផ្ដៅ អញ នេះ អា ណា វែង ៗ អញ ព្យួរ កូន ចៅ អា ណា ខ្លី ៗ អញ ព្យួរ ត្បាល់ អង្រែ ឱ សត្វ ទាំង ឡាយ អើយ ! ក្នុង ឆ្នាំ ខាល នេះ នឹង ស្លាប់ អស់ ហើយ គ្មាន គង់ ទេ ។»
តា ចន្ទ និយាយ រក ពុទ្ធោ យ៉ាង នេះ ជា ច្រើន ដង ខ្លា ស្ដាប់ បាន ឮ ច្បាស់ គិត ថា <> ។ ទើប ខ្លា សួរ ទៅ តា ចន្ទ វិញ ថា <> ។ តា ចន្ទ ធ្វើ ភ្ញាក់ និយាយ ទៅ នឹង ខ្លា ថា <> ។ ខ្លា ក៏ មាន ចិត្ត ភិត ភ័យ នឹង ពាក្យ តា ចន្ទ, គិត ខ្លាច ស្លាប់ ក៏ ចូល មក ជិត ហើយ និយាយ នឹង តា ចន្ទ ថា <> ។ តា ចន្ទ ឆ្លើយ ថា <> ។ ខ្លា ក៏ ចូល មក អង្គុយ ចាំ ។ លុះ តា ចន្ទ បោច វល្ល៍ ផ្ដៅ បាន ក៏ ត្រកួញ ធ្វើ ជា រំងក ហើយ ចូល ទៅ ចង ចង្កេះ ខ្លា ។ តា ចន្ទ កាន់ គល់ ផ្ដៅ ឡើង ទៅ លើ ដើម ឈើ ខ្ពស់ ហើយ បង្គាប់ ខ្លា ឲ្យ លោត ឡើង។តា ចន្ទ ក៏ ស្រាវ ទាញ ឡើង ឲ្យ ផុត ជើង ខ្លា ពី ដី រួច គាត់ ចុះ មក វិញ ។ ខ្លា សួរ ថា <>។ តា ចន្ទ ឆ្លើយ ថា << ផុត ហើយ ចៅ ! ។ តា ចន្ទ ក៏ កាន់ កាំបិត ទៅ កាប់ ឈើ ជា ដំបូង ។ ខ្លា ឃើញ សួ ថា <>។ តា ចន្ទ ថា <> ។ ខ្លា ឆ្លើយ ថា <> ។ តា ចន្ទ ដឹង ថា <> ។ ទើប តា ចន្ទ កាន់ ដំបង ចូល ទៅ ដល់ ខ្លា ថា <> ។ ខ្លា ក៏ នៅ ស្ងៀម ទើប តា ចន្ទ លើក ដំបង វាយ ខ្លា ៗ ក៏ ប្រឹង រើ បម្រះ ស្រែក រោទ៍ រលាក រលួត ស្បែក ហើម ខ្លួន ជា ខ្លាំង មុខ គួរ វេទនា ហើយ ខ្លា ក៏ ប្រឹង រើ បម្រះ ក្រឡះ ខាំ ខ្សែ ផ្ដៅ ដាច់ គេច រត់ ទៅ ។ តា ចន្ទ ក៏ វិល ទៅ ខ្ទម ចាំ ស្រែ វិញ ។ និយាយ ពី ខ្លា ដែល រត់ រួច ទៅ នោះ បាន ទៅ ជួប នឹង ដំរីមួយ ដំរី ឃើញ ខ្លា បោល ក៏ ស្រែក សួរ ថា <> ។ ខ្លា ប្រាប់ ទៅ ដំរី វិញ ថា <> ។ ដំរី សួរ ថា អា ចន្ទ រំលៀក នោះ នៅ ឯ ណា?>>។ ខ្លា ប្រាប់ ថា << វា ធ្វើ ស្រែ នៅ មាត់ បឹង ឯ នោះ ។ ដំរី ថា <> ។ ខ្លា បោល ហួស ទៅ , ដំរី ក៏ ដើរ រក តា ចន្ទ នឹង ព្រេច ជួប នឹង តា ចន្ទ ហើយ តែ ដំរី មិន ស្គាល់ សួរ ថា <> ។ តា ចន្ទ សួរ ដំរី ថា << ចៅ ឯង សួរ រក គាត់ ធ្វើ អ្វី ? ដំរី ថា <> ។ តា ចន្ទ ឆ្លើយ ថា <> ។ ដំរី ថា <> ។ តា ចន្ទ ឆ្លើយ ថា <> ។ ដំរី ថា <> ។ តា ចន្ទ ឆ្លើយ ថា <> ។ តា ចន្ទ ក៏ កាន់ កាំបិត ព្រា មួយ ទៅ ផង , លុះ ទៅ បាន ចម្ងាយ មួយ ស្រែ តា ចន្ទ ក៏ កាប់ ក្បាល ដំរី ៣ – ៤ កាំបិត មុត ចេញ ឈាម ។ ដំរី ក៏ គេច បោល មក វិញ ដល់ គោក រលាស់ ទម្លាក់ តា ចន្ទ ហើយ ដំរី ក៏ បោល ទៅ ជួប នឹង ខ្លា ឃ្មុំ ៗ ស្រែក សួរ ថា <> ។ ដំរី ប្រាប់ ថា <> ។ ឯ ខ្លា ឃ្មុំ ក៏ ជួយ ខឹង ដំរី ហើយ សួរ ទៅ ដំរី វិញ ថា <> ។ ដំរី ប្រាប់ ថា <> ។ ដំរី ក៏ បោល បាត់ ។ ខ្លា ឃ្មុំ ក៏ មាន ចិត្ត ខឹង គុំ គួន ប្រមាថ នឹង ខាំ បំបែក ក្បាល តា ចន្ទ ឲ្យ ស្លាប់ ។ លុះ ថ្ងៃ ក្រោយ ខ្លា ឃ្មុំ ដើរ ៗ ទៅ ឃើញ តា ចន្ទ ភ្ជួរ ស្រែ ពេល ព្រឹក ។ ខ្លា ឃ្មុំ នឹក ថា <> ។ ខ្លា ឃ្មុំ ក៏ ប្រាប់ ចាំ នៅ សំយាប ព្រៃ ។ តា ចន្ទ មិន ដឹង ខ្លួន ។ តា ចន្ទ ភ្ជួរ ស្រែ យូរ ក្រ ទៅ ខ្លា ឃ្មុំ ក្រោក អើត មើល មក តា ចន្ទ ឃើញ ខ្លា ឃ្មុំ អើត ដូច្នោះ គាត់ គិត ថា <> ។ តា ចន្ទ ប្រុង ខ្លួន ហើយ វាយ ដេញ ក្របី ថា <> ។ តា ចន្ទ គាត់ ថា យ៉ាង នេះ ជា ច្រើន ដង ។ ខ្លា ឃ្មុំ ឮ ច្បាស់ ក៏ មាន ចិត្ត ចង់ ស៊ី ឃ្មុំ ហើយ ឆ្លើយ មកនឹង តា ថា <> ។ តា ចន្ទ ឆ្លើយ ប្រាប់ ទៅ ខ្លា ឃ្មុំ វិញ ថា <> ។ ខ្លា ឃ្មុំ ក៏ ចូល មក អង្គុយ ។ តា ចន្ទ ថា <> ។ ខ្លា ឃ្មុំ ស្ដាប់ ត្រូវ ចិត្ត នឹង ចំណី នោះ ព្រោះ ត្រូវ ចំណង់ របស់ ខ្លួន ក៏ អរ ណាស់ ថា <> ។ តា ចន្ទ ក៏ ដោះ ក្របី ចេញ មួយ រំពេច ។ ខ្លា ឃ្មុំ ក៏ ចូល ទៅ ឲ្យ តា ចន្ទ ទឹម ដាក់ ខ្សែ ទាម ចង រឹត រួច ស្រេច ។ តា ចន្ទ គាត់ ស្ទុះ ទៅ កាន់ កន្ទុយ យាម នង្គ័ល ហើយ ដេញ ថា ហី ! អា នាង ខំ ឡើង តា យក ឃ្មុំ ឲ្យ ស៊ី ឃ្មុំ តែ ពីរ សម្បុក កំពុង ពេញ ទឹក ។ ខ្លា ឃ្មុំ ខំ ប្រឹង ទាញ នង្គ័ល ពុំ កក្រើក ឡើយ ។ តា ចន្ទ គាត់ ខឹង ក៏ លែង កន្ទុយ យាម នង្គ័ល បែរ ទៅ វាយ ឯ ខ្លា ឃ្មុំ ៗ ក៏ ខំ ប្រឹង រើ បម្រះ តា ចន្ទ វាយ ខ្លាំង ណាស់ ដល់ ទៅ បែក ហើម ខ្លួន ទាំង មូល ។ លុះ ខ្លា ឃ្មុំ រើ រួច បោល ទៅ ជួប នឹង ចចក ៗ សួរ ខ្លា ឃ្មុំ ថា : បង ខ្លា ឃ្មុំ បោល អី គ្មាន មើល ក្រោយ ម្ល៉េះ ? ។ ខ្លា ឃ្មុំ ប្រាប់ ទៅ វិញ ថា <>។ ហើយ ខ្លា ឃ្មុំ បោល ទៅ ។ ចចក ក៏ អួត ថា <> ។ លុះ ព្រឹក ឡើង តា ចន្ទ គាត់ កាន់ កាំបិត ព្រា មួយ និង ច្រវា មួយ ទៅ លើក លប គាត់ ក្នុង បឹង .។ និយាយ ពី ចចក មក ដល់ កណ្ដាល ផ្លូវ ជួប នឹង ខ្លា ត្រី មួយ ។ ចចក ក៏ បបួល ខ្លា ត្រី ថា <>។ ខ្លា ត្រី តប ថា <>។ ចចក ថា <> ។ ខ្លា ព្រម តាម ចចក ក៏ មក អង្គុយ នៅ មាត់ បឹង យូរ បន្តិច ឃើញ តា ចន្ទ អុំ ទូក មក ចចក សួរ ថា <> ។ តា ចន្ទ ថា <> ។ ចចក ថា បើ ដូច្នេះ អាណិត ជូន ខ្ញុំ ទៅ បើ ខ្ញុំ ហែក លប វា បាន ត្រី ខ្ញុំ ចែក តា ពាក់ កណ្ដាល >> ។ តា ចន្ទ ថា <> ថា ហើយ ចចក ក៏ លោត ទំ ក្បាល ទូក ។ តា ចន្ទ ថា <>។ ចចក ក៏ មក អង្គុយ នៅ មុខ តា ចន្ទ ហើយ ហៅ ខ្លា ត្រី ថា <> ។ ខ្លា ត្រី ថា <>។ ចចក បែរ មើល ក្រោយ ថា <> ។ តា ចន្ទ គាត់ នៅ ស្ងៀម ។ ខ្លា ត្រី ក៏ ឡើង មក អង្គុយ ទឹម គ្នា នឹង ចចក ។ តា ចន្ទ គាត់ អុំ ទូក ទៅ ប្រមាណ ១០ ព្យាម ពី ច្រាំង គាត់ កាប់ ក្បាល ចចក មួយ កាំបិត ។ ចចក លោត ធ្លាក់ ទឹក ខ្លា ត្រី ក៏ លោត ធ្លាក់ ទឹក ទាំង អស់ គ្នា , ខ្លា ត្រី បន្ទោស ចចក ថា <> ។ ចចក ថា <> ។ សត្វ ទាំង ពីរ ក៏ ហែល ដល់ គោក ហើយ បោល ទៅ ។ តា ចន្ទ នៅ ធ្វើ ស្រែ ស្រូវ រួច ហើយ ក៏ ទៅ ផ្ទះ បាន សេចក្ដី សុខ សប្បាយ ។
ក្រោយ មក តា ចន្ទ មាន ចិត្ត សង្វេគ ថា << ឱ ! សត្វ ទាំង ៤ នេះ នឹង ចង វេរា នឹង អញ ត ទៅ មុខ ពុំ លែង ហើយ វា នឹង ធ្វើ បាប អញ នេះ មិន ខាន ដូច្នេះ គួរ អញ ទិញ ដែក ឲ្យ ច្រើន ធ្វើ កាំបិត កោរ ដង ដែក ឲ្យ បាន ៥០ ឬ ៦០ ទុក បំរុង ការពារ ខ្លួន ដែល ស្លាប់ ទៅ ។ តា ចន្ទ ធ្វើ កាំបិត បាន ស្រេច ហើយ គាត់ ក៏ ហៅ កូន ចៅ មក ផ្ដាំ ថា <> ។ តា ចន្ទ ផ្ដាំ កូន ចៅ រួច ហើយ គាត់ ក៏ មាន ជម្ងឺ ឈឺ ក្ស័យ ទៅ កូន ចៅ ក៏ យក ខ្មោច តា ចន្ទ ទៅ កប់ ធ្វើ ដូច បណ្ដាំ គាត់ មិន ហ៊ាន ខាន ។
និយាយ ពី សត្វ ទាំង ៤ ដែល មាន វេរា នឹង គ្នា នោះ កាល តា ចន្ទ ស្លាប់ ទៅ បាន ៣ ថ្ងៃ សត្វ ចចក ស៊ើប ដឹង ថា តា ចន្ទ ស្លាប់ ក៏ ទៅ ប្រាប់ ខ្លា ឃ្មុំ ៗ ប្រាប់ ដំរី ៗ ប្រាប់ ខ្លា ធំ ភ្ជុំ បបួល គ្នា ចូល មក កាយ ខ្មោច តា ចន្ទ រំលៀក ស៊ី ។ ចចក កាយ ចុង ជើង ខ្លា ឃ្មុំ កាយ ក្បាល ខ្លា ធំ កាយ កណ្ដាល ខ្លួន ។ ឯ ដំរី ឈរ ចាំ មើល ឃើញ សត្វ ទាំង ៣ មុត ជើង ពិការ ជា ខ្លាំង ដួល ដេក អស់។ ដំរី ខឹង នឹង ខ្មោច តា ចន្ទ ថា <> ។ ដំរី ខឹង ណាស់ លើក ជើង ឈូស ជា ខ្លាំង ត្រូវ នឹង កាំបិត មុត ពេញ ជើង ក៏ ដេក ដួល ទាំង អស់ គ្នា ។
ដល់ កំណត់ ថ្ងៃ ៧ កូន ចៅ តា ចន្ទ នាំ គ្នា ទៅ មើល ខ្មោច ស្រាប់ តែ ឃើញ ដំរី ខ្លា ចចក ស្លាប់ ខាង ផ្នូរ ក៏ នាំ គ្នា ពន្លះ យក សាច់ ស្បែក ឆ្អឹង ភ្លុក មក លក់ យក ប្រាក់ ធ្វើ បុណ្យ ឧទ្ទិស បញ្ជូន ឲ្យ ខ្មោច តា ចន្ទ រំលៀក ជា សូរេច ហោង ។
ខឹង ខាត ប្រមាថ ខុស
No comments:
Post a Comment